Pomoc psychologiczna

Choroba nowotworowa jest dla każdego człowieka doświadczeniem trudnym. W czasie jej trwania przeżywa on różnorodne uczucia. Typowymi dla tego okresu i często podejmowanymi w literaturze tematu jest czas buntu, zaprzeczanie chorobie, targowanie się z losem lub z Panem Bogiem, czasem depresja. Choroba zawsze wywołuje niepokój i lęk: o siebie i swój los, o swoją przyszłość, ale też o przyszłość i szeroko rozumiane bezpieczeństwo najbliższej rodziny czy przyjaciół.

Okres, kiedy chory dowiaduje się o zaprzestaniu leczenia przyczynowego jest tym bardziej nasycony wymienionymi przeżyciami. Dotykają one nie tylko samego pacjenta, ale też w szczególny sposób najbliższą rodzinę. Rodzina staje wobec konieczności przeformułowywania stylu życia, dotychczasowych planów na przyszłość – zarówno osobistych jak i zawodowych, chęci zaopiekowania się chorym czy radzenia sobie z własnymi uczuciami.

Pomoc psychologiczna w hospicjum nie stanowi ekskluzywnej porady. Mogą z niej skorzystać wszyscy, którzy czują taką potrzebę. Psychologa można zaprosić zarówno do domu, gdy chory jest pod opieką domową hospicjum, jak też spotkać się z nim w samym hospicjum na oddziale lub w gabinecie. O sposobie decyduje pacjent lub rodzina prosząca o pomoc.

Pomoc psychologiczna – Formy pracy

Zarówno chory, jak i jego rodzina – borykając się z kryzysem choroby – zgłasza odrębne problemy i potrzeby w płaszczyźnie psychologicznej. Nasi psycholodzy każdorazowo bardzo uważnie je diagnozują i w zależności od potrzeb dostosowują odpowiednie formy pracy.

W przypadku chorego pomoc psychologa to m.in.:

• szeroko rozumiana psychoedukacja – rozmowy o chorobie oraz jej wpływu na samopoczucie psychiczne i emocje chorego,
• edukacja na temat poszczególnych kategorii emocji i stanów emocjonalnych takich jak: lęk, stres, depresja,
• nauka technik wizualizacji (pracy z wyobraźnią), treningu relaksacyjnego i pracy z oddechem,
• praca z niezdrowymi przekonaniami o chorobie i ich wpływu na samopoczucie w trakcie choroby,
• wysłuchanie i pomoc w „wygadaniu się”, wylaniu trapiących pacjenta uczuć i niepokojów,
• obecność, gdy choremu „nie chce się gadać”, ale też dzielenie z chorym jego zainteresowań i motywowanie do podejmowania aktywności na miarę potrzeb chorego.

Pomoc psychologiczna w przypadku rodziny chorego:

• psychoedukacja na temat choroby,
• nauka dbania o siebie w sytuacji nadmiernego skupiania się na chorym i zapominania o własnych potrzebach,
• nauka konstruktywnych metod komunikacji z pacjentem i pozostałą rodziną,
• jeśli w rodzinie są dzieci – nauka rozmowy z dzieckiem na temat choroby/śmierci oraz zwracania uwagi na potrzeby dziecka,
• tłumaczenie objawów choroby wskazujących na pogorszenie stanu zdrowia,
• wysłuchiwanie trudnych emocji w trakcie choroby osoby bliskiej,
• towarzyszenie w chwili agonii najbliższej osoby.

Pomoc psychologiczna, kontakt:
Bliższych informacje można uzyskać w sekretariacie Hospicjum „Światło” pod nr. tel. 56 651 14 37, od poniedziałku do piątku w godz. 8.00 – 14.00 bądź pod adresem e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. .